شهید شاهچراغی و شهید موسوی دامغانی از آن موقع که به قم آمدند به نهضت و انقلاب علاقه مند بوده اند و یکی در سنگر مدرسه شهیدین و دیگری در مدرسه فیضیه برای نجات ایران و مسلمانان حهان از زیر بار استکبار تلاش می کردند، وجود این شهدا برای ما خیر و برکت بود.

                                       (سخنرانی در اربعین شهدا در مسجد جامع دامغان)

در بین شهدای روحانی دامغان ، ما دو نفر در مجلس داشتیم ، آقای موسوی دامغانی و آقای شاهچراغی که در مجلس اول از همکاران بسیار نزدیک بنده به عنوان رئیس مجلس بودند. حقیقتاً سرباز بودند ، حقیقتاً در میدان بودند و حقیقتاً به روز بودند با مسائل به خوبی آشنا بودند . شما سخنرانی هایشان را در مجلس ببینید ، می بینید حرفهای مهم حزب الله و نیروهای خط امام را اینها می زدند و می دیدیم چه قدر مخلصند.( کنگره شهدای روحانی دامغان)

از خدا بترسید و خدا را حاضر و ناظر بر تمام اعمال و افکار خود بدانید.

(یاران شهر یار /ص11)

 ایشان زمانی که امام جمعه رامهرمز بودند ، منزلی در اختیارشان بود که هم محل زندگی خانواده‌اش بود و هم مکان پاسخگویی به مراجعین و در آن گرمای سوزان ، داخل اتاقی می‌نشست و به درد دل مردم گوش فرا می‌داد و از کنار مردم بودن لذت می‌برد . برای او شب و روز مفهومی نداشت . یادم هست در روز نهم محرم که بنده نیز آنجا بودم به من گفت : فلانی ! من به اهالی یکی از روستاهای اطراف رامهرمز قول داده‌ام که جهت تبلیغ به آنجا بروم امّا چون در شهر هیأت هست ، شما به جای بنده بروید . قبول کردم و پس از آماده شدن وسیلة نقلیه ، حرکت کردم . حدود دو ساعت و نیم در راه بودیم و از گردنه‌های صعب‌العبور می‌گذشتیم و من احساس خطر می‌کردم . وقتی به روستا رسیدیم ،مردم جمع شدند و گفتند : چرا آقای موسوی دامغانی نیامدند ؟ علّت را بیان کردم ، ابتدا فکر می‌کردم که ایشان تا به حال به این روستا نیامده‌اند امّا بعداً متوجه شدم که هفت بار این مسیر صعب‌العبور را طی کرده است .

 با تشکیل کمیته انقلاب اسلامی در دامغان ، ایشان مسئولیت آن را برعهده گرفتند . خبر آوردند که یکی از روستاهای پایین ، پیرمردی به امام و انقلاب ناسزا می‌گوید . رفتند و پیرمرد را نزد شهید موسوی آوردند . ایشان دستور دادند که همه بیرون روند ، درب را قفل کرد،کنار پیرمرد نشست و مبلغی پول به ایشان داد و گفت :«پیرمرد! این پول را بگیر و خرج زندگی‌ات کن ، هرموقع هم که نداشتی و در تنگنا قرار گرفتی پیش خودم بیا . من می‌دانم که وضع شما خیلی خوب نیست و به شما فشار می‌آید و حرف‌هایی از روی ناراحتی بر زبان جاری می‌کنی که دلت اینگونه نمی‌گوید . به جدّ امام احترام بگذار تا در فردای قیامت ، شرمنده جدش نشوی .» دراین هنگام پیرمردشروع به‌گریه کردواحساس‌شرمندگی نمودوبعدها ازطرفداران‌‌محکم‌انقلاب‌وولایت گشت .

جای این شهاب تیز پرواز (شهید موسوی دامغانی ) در جبهه های حق علیه باطل است نه در صحن مجلس.

مکتب کربلا هنوز هم باز است و هر روز، در هر جا، آزاد مردانى با مدرک‏«شهادت‏» از این دانشگاه فارغ التحصیل مى‏شوند. و این تداوم خط سرخ‏شهادت، در سایه آن خونهاى پاک عاشورایى است.

شهادت فرزند راستین این مکتب، حجة‏الاسلام سید قاسم موسوى‏دامغانى یکى از این نمونه‏ها است.

او که زندگى را بر سر عقیده نهاد و عقیده را به رنگ جاودانه «جهاد» و«شهادت‏» آمیخت. مزد خدمتهاى صادقانه و اجر خلوصها و ایثارهایش راگرفت. ارزانى‏اش باد شهادت و گوارایش باد، این شهد شیرین.

مگر نه این است که زندگیها در سایه شهادت، به ابدیت مى‏رسد؟ مگرنه این است که شهیدان، پس از ایثار جان به آستان جانان، به حیات پربارترى نزد خدا و در دل مردم و در قلب تاریخ، دست مى‏یابند؟ مگرشهادت، زندگى جاوید نیست؟ مگر جهاد، راهى به سوى بهشت نیست که‏خداوند آن را به روى بندگان و دوستان مخصوص خویش گشوده است؟شهید موسوى دامغانى نیز یکى از خالصان وارسته و عاشقان به خداپیوسته بود.

عمرى عاشقانه خدمت کرد، صادقانه در مسیر انقلاب گام زد، خالصانه‏در جبهه‏هاى حق و نور و کرامت، حماسه آفرید و مردانه در مسؤولیتهاى‏سنگین انقلاب، علم تعهد و تکلیف، بر دوش کشید.

در دل کویر، به آباد ساختن دلها و جانهاى تشنه پرداخت. در این خطه‏محروم و دور افتاده، با مستضعفان خاک نشین همدل و همراه و همزبان‏شد. رنجهاى توان‏سوز و طاقت‏فرساى مؤمنان این دیار را با پوست گوشت‏خویش لمس کرد. دور از هیاهوهاى پوچ، با قلبى سرشار از خلوص وایمان، و کوله‏بارى از وظیفه‏شناسى و خدمتگزارى و تلاشهاى شبانه‏روزى،همواره کوشید، به هر طرف کوچید، به هر جا سر کشید، دست حبت‏به‏سوى هر انسان خدا جوى گشود.

زبانش، براى خدا مى‏چرخید. دستش، براى اسلام حرکت داشت.زندگیش، وقف راه دین و انقلاب بود. پاسدار واقعى خون شهیدان بود ورایت‏خونین آن سرخ جامگان شهید را بر دوش مى‏کشید. سوز و شور والتهاب ایمانش، او را به میدانهاى حماسه و به عاشوراییان تاریخ وحسینیان کربلا پیوند داده بود.

حسینى زندگى کرد، علوى مسؤولیت پذیرفت، همچون ابوالفضل‏علیه السلام‏پرچم مبارزه بر دوش کشید و همچون همه وارثان میراث جهاد و شهادت،برگ زرین حیاتش را به خون آذین بست.

یادش جاوید، و خاطره معطرش به صفحه صفحه تاریخ، ماندگار باد.آمین... قم - 18/1/67.

[قرار بازداشت موقت برای شهید موسوی دامغانی در مورخه 7/1/1345][1]

ستاد بزرگ ارتشتاران

از : دادرس نیرو های مسلح شاهنشاهی دادستانی شعبه 2 بازپرسی

شماره: 17/1/3/11                                                                             تاریخ : 7/1/45

به: تیمسار ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور

باز گشت به شماره 7774/316 ـ 3/1/45

درباره غیر نظامیان مشروحه زیرین:

1 ـ یزدان امینی فرزند هدایت

2 ـ علی دهخدا فرزند حسین

3 ـ سید قاسم داودالموسوی فرزند سید محمد

4 ـ حمید مددی فرزند علی اصغر

5 ـمحمد علی منتظری فرزند حسینعلی

به اتهام اقدام بر ضد امنیت داخلی کشور در تاریخ 7/1/45 قرار بازداشت موقت صادر گردیده است با تقدیم عین پرونده مقرر فرمائید قرار صادره را به رؤیت متهمین رسانیده و پرونده را پس از تکمیل اعاده دهند.

رئیس شعبه 3 بازپرسی ـ سرهنگ ستاد سرفراز

گیرندگان :

1 ـ ریاست بازداشتگاه قزل قلعه جهت اطلاع و بازداشت متهمین

2 _ دایره آمار و اجرائیات و بررسی قوانین دادستانی ارتش

سند

[بازداشت عاملین پخش اعلامیه اعلام خطر در مورخه 1/1 1345][1]

شماره: 1/ق/م                                                                تاریخ: 1/1/45

خیلی فوری

تیمسار ساواک اداره کل سوم

عطف به شماره 64469/29/12/46

با مراقبتی که در موقع سال تحویل معمول شد 8 نفر از طلاب به اسامی زیر اعلامیه هائی پلی کپی شده تحت عنوان اعلام خطر که در آن نسبت به تبعید خمینی ، زندانی شدن روحانیون ، آزمایش از طلاب ، جمع آوری رساله آقای خمینی ، پرداخت حقوق از طرف دولت به طلاب اعتراض شده منتشر نموده که توسط مأمورین ساواک و شهربانی دستگیر شده اند و در تحویل سال نو به غیر از آنچه به عرض رسید اتفاق دیگری رخ نداده

1 ـ محمد علی منتظری ، 2 ـ سید قاسم موسوی ، 3 ـ شیخ حمید مددی ، 4 ـ شیخ علی دهخدا ، 5 ـ یزدان امینی

1/ق م ـ 1/1/45

رونوشت برابر اصل است و اصل دررونده محمد علی منتظری بایگانی است.